Vorig jaar maakten Paul Cohen en Martijn van Haalen voor NTR Podium Twee mannen en een orkest, een portret van het 30-jarige symfonische muziekgezelschap, dat zich richt op het spelen van oude muziek zoals componisten het ooit bedoelden. Voor Het Uur van de Wolf maakten zij aanvullende opnamen en monteerden uit oud en nieuw materiaal een nieuwe film, getiteld Met Extra Liefde.
Dirigent Frans Brüggen is de oprichter en nog altijd de muzikale ziel van het gezelschap. De film vertelt dat zijn dirigeren in technisch opzicht te wensen overlaat, maar belicht vooral de mysterieuze manier waarmee hij toch altijd weer de klank bereikt, die het orkest wereldberoemd heeft gemaakt. “Soms doet hij iets raars met z’n vingers, en weten we precies wat ‘ie bedoelt”, zegt cellist Richte van der Meer.
De warme klank van het orkest is een weerspiegeling is van de menselijke warmte en loyaliteit in het orkest. “Als je alles bij elkaar optelt, zijn we ruim zes jaar onafgebroken on the road. Daar kunnen de Rolling Stones nog een puntje aan zuigen”, aldus orkestdirecteur Sieuwert Verster.
“Dirigent Sir Simon Rattle stond ooit voor het orkest”, vertelt klarinettist Eric Hoeprich, “en dat was prachtig, maar het was niet Frans". Niemand begrijpt waar die typische gloed vandaan komt.
Paul Cohen en Martijn van Haalen, NTR, 2011
Met extra liefde
NTR
"Als je Frans Brüggen ziet als de God van ons orkest, dan ben ik de burgemeester”. Met deze kwinkslag geeft orkestdirecteur Sieuwert Verster een prikkelend beeld van de verhouding tussen de twee drijvende krachten achter het Orkest van de Achttiende Eeuw.