Election blues & Ellebogenwerk

Radio Doc

VPRO

Aan de vooravond van de Amerikaanse verliezingen reist Wielaert door het diepe zuiden van de VS, door de Mississippi-Delta, bakermat van de blues. Van oudsher een gebied van grote tegenstellingen tussen blank en zwart. Hoe kijkt men hier aan tegen de kansen van Barack Obama, die straks misschien de eerste zwarte president van de Verenigde Staten wordt?

Election blues

Een verslag van de reis die Jeroen Wielaert maakte door het diepe zuiden van de VS, door de Mississippi-Delta, bakermat van de blues. Het is van oudsher een gebied van grote tegenstellingen tussen blank en zwart. Hoe kijkt men daar aan tegen de kansen van Barack Obama, die straks misschien de eerste zwarte president van de Verenigde Staten wordt?

Wielaert reist van Memphis naar New Orleans en start in het Lorraine Motel in Memphis, de plek waar Martin Luther King werd vermoord in 1968. Hier is nu het National Museum for Civil Rights gevestigd. Woordvoerder Gwen Harmon van het Museum gaat zeker op Obama stemmen, maar niet iedere Afro American is een Obama fan. Anthony Harvey loopt rond met een sandwichbord om zijn buik: 'Don't vote black, don't vote white, vote for America!'. Hij wantrouwt de democratische politicus Obama, die volgens hem teveel regulering wil.

Het eindpunt van de reis is New Orleans, waar orkaan Katrina een grote achterstandssituatie heeft losgewoeld. De Nederlandse honoirair consul Connie Willems, haar man Kees en de Nederlandse dijkenbouwer Matthijs van Ledden vertellen over dit probleemgebied. 'Het gaat niet over een linkse, of zwarte president, maar over gezamenlijke oplossingen voor de lange termijn.' Zijn het de oude tegenstellingen tussen blank en zwart die de politiek in Amerika bepalen of telt nu, tegen de achtergrond van de wereldwijde credietcrisis, alleen nog maar 'the color of money'. Met dank aan: ook met Maarten van Rossem en Harry 'Cuby' Muskee.

Regie: Jeroen Wielaert (NPS) 39 min.

Ellebogenwerk 4 (Joep Lange) 6 min.

Jair Stein (VPRO)

Is het de kift of domheid? Feit is dat vakgenoten de publicatie van een concurrerend onderzoek soms jarenlang vertragen, om later zelf met de eer te kunnen strijken. Zelfs als het, behalve om eer, om mensenlevens gaat. Beluister hier aflevering vier van de serie Ellebogenwerk.

Voordat een artikel wordt gepubliceerd, wordt het ter beoordeling voorgelegd aan de concurrenten. Die zijn niet altijd eerlijk, zegt aids-deskundige Joep Lange. Maar wat ook voorkomt, is dat het stuk negatief wordt beoordeeld omdat mensen domweg niet in staat zijn er iets zinnigs over te zeggen. Dat durven ze alleen niet toe te geven. Volgens de hoogleraar van het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam werd een studie uit een vooraanstaand tijdschrift gehouden vanwege dergelijke domheid. Onderwerp van het achterliggende onderzoek was de overdracht van aids van moeder op kind via borstvoeding. Een simpel pilletje bleek besmetting tegen te gaan - en zou dus vele jonge levens kunnen redden. Maar de 'reviewers' - tevens concurrenten - wezen de studie af. Die zou niet degelijk zijn opgezet. Frustrerend, noemt Lange het. Door de afwijzing hebben de concurrerende wetenschappers tijd gewonnen om het onderzoek opnieuw en uitgebreider te doen, om zelf met de eer te gaan strijken. In de tussentijd raken nog steeds baby's met aids geïnfecteerd. "Straks worden degenen die het hebben tegengehouden zelf de boodschappers." Domheid of slechtheid? "Domheid", zegt Lange beslist. "Hoewel die twee natuurlijk dicht bij elkaar liggen." Ellebogenwerk werd eerder uitgezonden in Noorderlicht, VPRO Radio 1